Park Carycyno

Park Carycyno - niegdyś podmiejska rezydencja carycy Katarzyny Wielkiej, dziś park w ścisłych granicach miasta. I to jaki park! Piękny, zadbany, czysty. Jest w nim miejsce dla kultury, historii, sportu i lenistwa. Są budynki, łąki, las i woda. A do parku nie wolno wnosić alkoholu - może dlatego jest tu tak przyjemnie i czysto! :)

Park położony jest w okolicy stacji metra Carycyno. Ale sama stacja pełna jest wizerunków i haseł Rewolucji i Lenina, więc wcześniej chyba raczej nie mogła nazywać się Carycyno. Rzeczywiście, okazuje się, że wcześniej nazywała się Lenino.

Zresztą nazwa posiadłości też się zmieniała przez lata - najpierw Cziornaja Griaź, potem, ukazem carycy nazwę zmieniono na Carycyno, następnie na Lenino Dacznoje, a teraz znów - na Carycyno.

To wielki kompleks pałacowy, zbudowany w stylu gotyckim przez dwóch wybitnych architektów swojej epoki: Wasyla Bażenowa i Matwieja Kazakowa. Po kupnie posiadłości w 1775 roku (wcześniej należała m.in. do Godunowych i Romanowych), caryca kazała zburzyć te budowle, które już tam stały (nie było w nich paradnych schodów oraz sal balowych) i zbudować wszystko od nowa - jako swoją podmiejską rezydencję. Prace trwały, w międzyczasie Katarzyna Wielka zmarła, jej syn nie chciał tam w ogóle bywać i niewykończona posiadłośc zaczęła podupadać.

Ciekawostka - prace skończyły się po 200 latach! W 2003 roku.