30 kwietnia 2009, Moskwa artystyczna

Wczorajszy dzień był pełen wrażeń, i to zarówno naukowych, jak i artystycznych. Byłam bowiem na obronie doktoratu w MosGU (tematyka pokrewna mojej – komunikacja międzykulturowa, zatem obecność obowiązkowa), a wieczorem w teatrze. O pierwszym nie będę się rozpisywać, bo dziś cały dzień poświęciłam analizowaniu charakteru wzajemnego kontaktu pracownika społecznego i klienta w kontekście międzykulturowym i już mam serdecznie dosyć, a o drugim muszę napisać, bowiem główną rolę w spektaklu grał… Aleksander Domogarow! Jakaż to była dla mnie niespodzianka! Oczywiście, jak każdej Polce, Domogarow będzie mi się już zawsze kojarzył w pierwszej kolejności z Bohunem z „Ogniem i mieczem”, ale w roli doktora Jekylla i pana Hyde był również bardzo przekonywujący. Przedstawienie odbyło się w jednym z najstarszych teatrów Moskwy, w Teatrze im. Mossowieta, znajdującego się w sąsiedztwie pięknej stacji metra Majakowskaja – niestety, obecnie w remoncie. Teren, na którym stoi dzisiejszy teatr to ogród „Akwarium”, zresztą z teatralną tradycją (dawny teatr także nazywał się „Akwarium”) ciągnącą się jeszcze sprzed rewolucji. Rozkwit i ogrodu, i teatru przypadł na przełom XIX i XX wieku. W 1959 roku powstał obecny budynek teatru, już nie „Akwarium”, a właśnie Teatr im. Mossowieta, z dwiema scenami – na 1100 i na 120 miejsc. Do silnych wrażeń artystycznych muszę jeszcze dodać wiadomość o tym, że Borys Akunin, autor – moim zdaniem – najlepszych w świecie kryminałów codziennie przechadza się po ulicy przy której mieszkam! Po ul. Tagańskiej! Przeczytał o tym Dimka w jednym z wywiadów. Od kiedy to wiem, bacznie przyglądam się wszystkim przechodniom. Pewien nietypowy dom przy naszej ulicy Akunin uczynił zresztą kluczowym miejscem w jednym ze swoich kryminałów – w „Skrzyni na złoto”, a chodzi o „szatański” dom aptekarza o trzynastu oknach. Po przeczytaniu tej książki chodziliśmy z Dimką po Tagańskiej i liczyliśmy okna we wszystkich starych domach! Nu wot, w takim ciekawym miejscu mieszkam…